شبکه سبز تورنتو:
میزان فضای سبز اشغال شده در توکیو 66 کیلومتر مربع معادل 3% ومیزان فضای سبز اشغال شده در تورنتو 75 کیلومتر مربع معادل 12% میباشد.نقش این فضا نیز حائز اهمیت است. در سال 1954 طغیان مسیلها و کانالها بیش از 50 نفر را از بین برد از آن پس دولت سازمانی را برای جلوگیری از خسارتهای مشابه جهت کنترل آبهای سطحی تاسیس کرد که امروزه آنرا موسسه نگهداری از نواحی تورنتو می نامند(TRCA).این موسسه زمینهای اطراف کانال و در امتداد رودخانه را خریداری و به مجموعه پارکهای شهر ملحق نمود. این پارکها محلی برای جمع آوری آبهای سطحی و در حالت عادی برای گردشگری استفاده می شوند.
امروزه سه مسیر سبز اصلی در جهت شمال به جنوب در دل شبکه پارکهای تورنتو داریم:
1. هامبر- درسمت چپ
2. دن-در وسط
3. روگ ریور- در سمت راست(شکل7).
12% از ناحیه را پارکهای مجزا پوشش می دهد(شکل5).
کریدورهای سبزبه طور غیر مستقیم راههای مهاجرت و سکونتگاهایی برای حیات وحش شده اند. مثلا گرگ صحرایی آمریکای شمالی، برای مهاجرت از کریدور سبز دن ریو استفاده میکند(MTRCA1992).
سازمان احیا ساحل (WRT) با کمک دولت فدرال و شهرداری تورنتو تشکیل شده و برای تنوع بخشی به گیاهان حاشیه دریاچه و حفاظت از درختان بلوط برنامه ریزی می کند.سازمان با خرید تملکهای شخصی امکان استفاده عموم را فراهم میکند(کمیسون سلطنتی 1992).
شکل 7 طرح حفاظت از پوشش گیاهی در شمال تورنتو را نمایش میدهد.
انتظار می رود امتداد بدنه ساحل در دهانه رود دن همچون یک گره کولوژیکی از شبکه سبز این ناحیه حمایت کند.
شهر در طبیعت:
استقرار مجدد محیط زیست با ظرفیت بخشی کشاورزی دو نظریه گوناگون برای اوردن طبیعت به شهر ارائه میدهد
از طرفی پارک TBBSP که پناهگاه پرندگان مهاجرتوکیواست ،فضای سبزی در بیابان آسفالت و بتن است.ازطرف دیگر،پارکTTP در تورنتو شکل یک گره اکولوژیکال در درون شبکه کریدورهای سبز را نمایش میدهد.
آوردن طبیعت در دل یک شهر پایان کار برنامه ریزی اکولوژیک نیست بلکه باید برای بقای دیگر شهرهایی از این قبیل و حتی اکوسیستم های کلان تر برنامه داشته باشیم(شکل7).
شکل7 سه مسیر سبز اصلی
نتیجه گیری :
" شهر در طبیعت مهمتر(کارآتر) از طبیعت در شهر است".
در پایان تاریخچه EDO ( ناحیه در نظر گرفته شده برای طراحی فضای سبزتوکیو)را توضیح می دهیم.
کاربری ناحیه EDO:
از نظر کلی مهمترین رویدادهای تاریخی به شرح زیر بوده است:
اختلاط شهر نشینی و استفاده از حومه (کیوتو 1996) به عنوان یک طرح بارز مبتنی بر سیستمهای محرک.
بوجود آمدن دهکده و یا شهر کوچک به واسطه تجارت و ارتباط بادریا قبل از 1600 میلادی
سال 1603 شهر توکیو (ایدو) به عنوان پایتخت ژاپن توسط لیاسو توکوگاوا
ایجاد صلح در دوران حکومت شوگان به مدت 250 سال تا 1868 میلادی.
قرن 19 و رشد جمعیت در حدود 3/1 میلیون نفرEDOرا به یکی از بزرگترین شهرهای جهان تبدیل کرد ولی همچنان شغل عمده مردم کشاورزی بود است.
مطالعات کشاورزی و نقشه برداری از منطقه میزان محصولات را تا 40% افزایش داد(فی جی 2002).
اگر زمینهای تحت تملک خاندان شوگان بود زیر کشت می رفت رشد کشاورزی تا 50% نیز امکانپذیر می شد(فی جی1992).
شکل 8
استفاده از فاضلاب انسانی به عنوان کود برای کشاورزی (تامورا1992).
زمینها عمدتا به شکل قطعات ریز در حدود 4 تا 6 کیلومتری مرکز EDO واقع بودند(شکل 9).
شکل9
حتی امروزه در توکیو 600کیلومتر مربع از900 هکتار مزارع کشاورزی به صورت قطعات کوچک است که 6500 کشاورز حرفه ای در آنها مشغول به کار هستند(2% از کل مساحت قابل کشت در ژاپن).
در حال حاضرکشاورزی در توکیو یک امر تفریحی محسوب می شود.
در سال 1968 فعالیت برنامه ریزی شهری و منطقه ای آغاز شد. در آن زمان برنامه ریزان قصد داشتند کشتزارها را کاملا به کاربری شهری (مسکونی) تغییر دهند.سرپرست توکیو خواستار توسعه شهر تا حد امکان بود این مسئله در حدود سی سال کشتزارهای آن منطقه را تحدید می کرد.
امروزه بیش از 60% کشتزارهای در توکیو جزء نواحی سبز سودمند است و کشاورزی در آنجا ادامه دارد مثل سی سان ریکوچی. با آنکه یک هکتار از ساتاگایا به 40 قطعه زمین تقسیم شده است، بیش از 3% تولیدات کشاورزی را به خود اختصاص داده و سبزیجات،میوه ها و درختان تزئینی از محصولات
آن می باشد که برای مصرف آن ناحیه کاربرد دارد.
جدول تاریخی-فرهنگی ناحیه EDO.
|
قرن شانزدهم |
بوجود آمدن دهکده و یا شهر کوچک |
|
|
قرن هفده هم |
پایتختی توکیو توسط لیاسو توکوگاوا |
|
|
قرن نوزده هم |
دوران حکومت شوگان ایجاد آرامش |
|
|
قرن بیستم |
رشد کشاورزی و نقشه برداری از مزارع |
|
|
1900 |
رشد جمعیت در حدود 3/1 میلیون نفر |
|
|
1920 |
رشد بی رویه و شتابان نواحی شهری |
|
|
1939 |
طرح ایجاد کمربند سبز به دور شهر توکیو |
|
|
1950 |
مکتب تربیتی لندن و طراحی براساس عدم تمرکز |
|
|
1969 |
لغو اجرای طرح کمربند سبز |
|
|
1970 |
طرح بازار توزیع ماهی برای توکیو |
|
|
1978 |
پارک TBBSP در دستور کار دولت |
|
|
1990 |
جنبش مدرن برنامه ریزی |
|
References
Abercrombie P (1945) Greater London Plan: 1944. Master plan.
HMSO, London
Ashihara Y (1986) The hidden order. Kodansha International,
Tokyo
Banville D (1990) The vascular plants of metropolitan Toronto.
Toronto Field Naturalists, Toronto
Catling PM, McIntosh KL, McKay SM (1977) The vascular
plants of the Leslie Street Headland. Ontario Field Biologist
31:23–39
Fujii, M, Yokohari M, Watanabe T (2002) Identification of the
distribution pattern of farmlands in Edo (in Japanese with
English abstract). City Plan Rev Spec Issue 37:931–936
Ishida Y (ed) (1992) Incomplete city plan of Tokyo (in Japanese).
Chikuma-shobo, Tokyo
Kito H (1996) Environmentally advanced nation, Edo (Kankyo
Senshinkoku Edo). PHP Shinso, Tokyo
Koen-Ryokuchi-Kyokai (1939) Special issue on the parks and open
space plan of Tokyo (in Japanese), vol 3 (1&2)
MTRCA (1977) Aquatic Park Executive Summary
MTRCA (1989) Tommy Thompson Park; Master Plan and Environmental
Assessment
MTRCA (1991) Lake Ontario Waterfront Regeneration Project
MTRCA (1992a) Don River Watershed; State of the Ecosystem
MTRCA (1992b) Addendum; Tommy Thompson Park Master
Plan and Environmental Assessment
Parker BD (1983) Toronto region bird chart. Toronto Field
Naturalists, Toronto
Royal Commission on the Future of the Toronto Waterfront
(1992) Regeneration
Spirn AW (1984) The granite garden. Basic, Boston
Steers S (1979) A bird census conducted at the Leslie street spit,
spring and summer 1978. Ontario Field Biologist 33:35–45
Tamura A (1992) City planning of Edo and Tokyo (Edo Tokyo
Machizukuri Monogatari) (in Japanese). Jiji-tsushin-sha, Tokyo
Temple PJ (1980) Plants of the Leslie Street Headland, Toronto,
Ontario. Ontario Field Biologist 34:19–32
Tokyo Metropolitan Government (2000) City Planning of Tokyo
Tokyo JA (1992) Vegetables and flowers from Edo and Tokyo
(Edo Tokyo Yukari no Yasai to Hana) (in Japanese)
Ueno Y, Ogawara T (1994) Tokyo Bay Bird Sanctuary Park. In:
Landscape works 1994 (in Japanese), edited by Japanese
Institute of Landscape Architecture, pp 20–21
Watanabe Z (1983) Between cities and the country (Toshi to
Nouson no Aida) (in Japanese). Ronso-sha, Tokyo
Yokohari M, Takeuchi K (1995) Restoration of urban ecosystem
on the Lake Ontario waterfront of Toronto, Canada: Tommy
Thompson Park case study. J Jpn Inst Landsc Architect 58:53–
56
Yokohari M, Takeuchi K, Watanabe T, Yokota S (2000) Beyond
greenbelts and zoning: future directions of the environment of
Asian mega-cities. Landsc
با تشکر
حسین مشرف دهکردی
این وبلاگ شخصی و ابزاری برای اطلاع رسانی به دانشجویان گرامی است .